Situationeel leiderschap is een leiderschapstheorie die is ontwikkeld door de Britse onderzoekers Paul Hersey en Ken Blanchard. Zij gaan ervan uit dat een goede leider zijn of haar leiderschapsstijl afstemt op wisselende situaties. Volgens Hersey en Blanchard bestaat er niet zoiets als dè correcte leiderschapsstijl, maar vraagt elke situatie om een andere aanpak. Daarin maken zij onderscheid tussen vier leiderschapsstijlen. Deze zijn:
- Een directieve leiderschapsstijl, waarbij je als leider vooral instrueert. Dit is van toepassing op situaties waarin medewerkers weinig ondersteuning nodig hebben maar wel veel sturing. Bijvoorbeeld in het geval je met een groep ervaren leerkrachten een nieuwe koers gaat varen: je weet dat je leerkrachten geen ondersteuning nodig hebben bij het uitvoeren van hun taken, maar je wilt tegelijkertijd het gehele team een bepaalde richting op sturen.
- Een overtuigende leiderschapsstijl, waarbij je iemand zowel ondersteund als stuurt. Dit kan nodig zijn wanneer je met een onervaren medewerker te maken hebt die wat coaching nodig heeft om zijn of haar plek binnen een organisatie te vinden.
- Een participerende leiderschapsstijl, waarbij je als leider een ondersteunende rol aanneemt. Je geeft geen sturing maar zorgt ervoor dat je er bent wanneer medewerkers coaching of hulp of raad nodig hebben.
- Een delegerende leiderschapsstijl, waarbij je er vooral op gericht bent om je team zo zelfstandig mogelijk te laten werken. Je geeft weinig sturing en weinig ondersteuning maar zorgt voor de kaders waarin elke medewerker zijn of haar eigen weg vindt. Tegelijkertijd geef je jouw medewerkers duidelijke verantwoordelijkheden.
Laatst geactualiseerd op 2 augustus 2022
.jpg)
.jpg)
