Luc Stevens zegt ‘Het hoort niet zo’. Het kán wel!

Joris Spekle

senior consultant bij CPS

Geplaatst op 1 juni 2016

Luc Stevens reageert tijdens een interview op een initiatief met participerende ouders in het onderwijs. “Ouders moet je niet in een onderwijsleerproces zetten” want ‘het hoort niet zo’. Graag wil ik als ontwikkelaar van Leren met Ouders (voorheen Partnerschapschool) reageren op de uitlatingen van Luc Stevens.

Het hoort niet zo

Stevens zegt ‘het hoort niet zo’. Hij zet hiermee Leren met Ouders wel erg makkelijk weg. Het betrekken van ouders in leerprocessen is niet gebruikelijk in het Nederlands onderwijssysteem. Ik ben benieuwd of Stevens vindt dat het huidig systeem een blauwdruk moet zijn voor onderwijsinnovaties.

Biedt dit systeem voldoende mogelijkheden voor het huidig en toekomstig ambitieniveau?
Is Leren met Ouders niet juist een oplossing voor vraagstukken van nu en straks?

Het is Stevens die ervoor pleit dat de leraar niet degene is die leerlingen leiding geeft, maar ze voorziet van motivatie en ondersteuning. Natuurlijk! Maar leerlingen hebben hiervan meer nodig dan een leerkracht kan bieden. Het is voor leerkrachten een onmogelijke opdracht om ál hun leerlingen te voorzien van directe feedback en persoonlijke begeleiding in motivatie.

Ouders blijken vaak ontzettend goed in staat om vanuit de bestaande, duurzame en innige, relatie hun eigen kind te motiveren, en ze te voorzien van directe feedback in een één-op-één situatie. Hoort het niet zo?

Stevens zegt: Zet ouders niet in een onderwijsleerproces, maar houdt ze wel dicht bij de schoolse ontwikkeling van hun kinderen en ”Ouders horen hun verantwoordelijkheid thuis te realiseren en niet in school.” Het waaróm ontbreekt.

Ik stel weleens de vraag tijdens een dialoog waarom we ouders niet moeten betrekken in het onderwijsleerproces. Dit in de hoop dat we in gesprek kunnen gaan over de kansen welke voorhanden zijn. Leren met Ouders streeft het vergroten van zowel welbevinden en leerrendement na. Of andersom. Dat verschilt per leerling.

Dit is afhankelijk van keuzes welke ouders, school en leerling samen maken. Dit sluit óók al aan op de visie van Stevens als hij ervoor pleit de leerling het onderwijs niet te laten consumeren, maar mede vorm te geven.

Differentiatie en personalisatie

De afgelopen 25 jaar zijn de na te streven doelen geëvolueerd.

Destijds nog probeerden we om de hele groep op dezelfde manier over dezelfde eindstreep te loodsen.
Wat later pasten we steeds meer van de wijze waaróp we dat deden aan, vaak nog met eenzelfde eindstreep.
Nu is het onderwijs bezig met het indelen van groepen in 3 niveaus, met een bijpassend proces en doel.
De laatste stap is pas net in ontwikkeling; gepersonaliseerd onderwijs.

Het stellen van doelen per individu en het aanpassen van het leerproces op individuele leest. Prachtig nietwaar?

Mijn antwoord is tweeledig. Ja en nee. Natuurlijk is dit een prachtige ambitie, maar hoe haalbaar is dit in het huidig systeem? Steeds meer televisie-uitzendingen, forums op internet en gesprekken in teamkamers en tijdens vergaderingen gaan over de toegenomen werkdruk op leerkrachten.

Ik begrijp dit. De huidige opdracht (3 niveaus) is al erg ingewikkeld. De stap naar het gepersonaliseerd onderwijs lijkt onmogelijk te zijn. Tenminste wel in het húidige systeem.

Het kán wel

Een oplossing voor het probleem hoe het gepersonaliseerd onderwijs tóch mogelijk te maken die voorhanden is, wordt door Stevens weggezet omdat ‘het zo niet hoort’.

Het kán wel. Leren met Ouders gaat ervan uit dat ouders en leerkrachten samen verantwoordelijk zijn. Ieder vanuit een eigen verantwoordelijkheid en rol, op basis van gelijkwaardigheid.

De leerkracht vanuit vakmanschap als pedagoog en didacticus.
De ouder als opvoeder en helper van het eigen kind.

Leren met Ouders resulteert in een hernieuwde samenwerking tussen leerlingen, ouders en leerkrachten. Vader of moeder vanuit een eigen ouderlijke rol in regie van de leerkracht, louter gericht op het begeleiden van het leerproces van één leerling, het eigen kind. Ouders niet als leerkracht, maar als helper van het eigen kind.

De gemeten resultaten van deelnemende leerlingen zijn erg positief, behoeven verder onderzoek. Mijn motto is dat onderwijs fijn én effectief kan zijn. Dat probeer ik mogelijk te maken met Leren met Ouders.

De zoektocht naar gepersonaliseerd onderwijs is gaande. Maar dat een hoger leerrendement en een grotere mate van welbevinden mogelijk is, dat blijkt uit de ervaring die is opgedaan in de voorbije 2,5 jaar. Leren met Ouders startte bij Stichting Scala in de Brabantse gemeente Heusden.

Ik wil niemand vragen om op deze manier te gaan samenwerken omdat het kán. Ik wil Luc Stevens, leerkrachten én ouders vragen om hierover actief ná te denken en een eigen afweging te maken.

Waarom? “Omdat het zo hoort”.

Heb je vragen over dit thema? Stel ze in de onderwijs community binnen de Wij-leren.nl Academie!