Responsiviteit

Responsiviteit is de afgestemde houding die een onderwijsprofessional heeft naar kinderen. De onderwijsprofessional reageert op signalen die kinderen uitzenden en doet dit op een passende en stabiele wijze, rekening houdend met de onderwijsleersituatie waarin zij zich bevinden .

Een afgeleid begrip is reponsieve instructie: De onderwijsprofessional ondersteunt kinderen bij het kiezen, plannen, uitvoeren en evalueren van activiteiten.

De onderwijsprofessional geeft ruimte aan eigen initiatieven van het kind en stemt haar aanbod daarop af, waarbij ze haar eigen (onderwijs)bedoeling in het achterhoofd houdt. Het doel van deze aanpak is om het kind bewust te maken van zijn/haar mogelijkheden op een positieve manier.

Voorbeelden van responsief gedrag

De onderwijsprofessional laat de kinderen ervaren beschikbaar te zijn:

Zij luistert open en nieuwsgierige houding.

Zij neemt de tijd voor gesprekjes.

Ze gaat bij het kind zitten en is sensitief voor het spel en de beleving daarvan van het kind.

Zij ondersteunt het kind in zijn gevoel van competentie:

Zij geeft vaak positieve feedback

Zij laat het kind merken dat zij hoge verwachtingen heeft.

Zij daagt het kind uit tot actieve betrokkenheid:

Zij laat het kind kiezen en nodig het uit om te vertellen over zijn keuze.

Zij helpt het kind bij het nemen van een beslissing, respecteert de beslissing en voegt een volgend element toe.

Literatuur

Castelijns J. (et al) 1996 Responsieve instructie in de onderbouw. Amersfoort: CPS
Kuyk, J van et al. 2003 Piramide-boek deel 2, Arnhem: Cito.
Mark, S. & Mulderij, K.M. (2008). Pedagogische sensitiviteit, aanleg of aan te leren? Verkregen op 25 september 2013, van http://hetkind.org/wp-content/uploads/2011/07/Aanleg-of-aan-te-leren.pdf.
Orthopedagogisch Project Afstemming (O.P.A.), SWV 4.2
Stevens, L. (2014). Vertrouwen en zelfvertrouwen als kwaliteiten van ontwikkeling en leren. Geraadpleegd op 30-11-2016, van https://wij-leren.nl/zelfvertrouwen.php
Bron van deze beschrijving: SLO