Exposuretherapie is een effectieve behandelmethode binnen de cognitieve gedragstherapie (CGT) die wordt ingezet bij angststoornissen. Het principe van exposuretherapie is dat een kind stap voor stap wordt blootgesteld aan de situatie of prikkel die angst oproept, zodat het kan ervaren dat de gevreesde gevolgen meestal niet optreden en de angst vanzelf afneemt.
Bij kinderen met bijvoorbeeld schoolangst, sociale angst of specifieke fobieën helpt exposuretherapie om vermijdingsgedrag te doorbreken. Vaak wordt gewerkt met een angsthiërarchie, waarbij het kind eerst oefent met situaties die een milde angst oproepen en geleidelijk toewerkt naar moeilijkere situaties. Bijvoorbeeld: een kind met spreekangst begint met praten in kleine groepjes en bouwt dit op naar een presentatie voor de klas.
Het doel van exposure is gewenning en zelfvertrouwen. Door herhaaldelijk in aanraking te komen met een angstige situatie, leert het kind dat de angst beheersbaar is en vanzelf afneemt. Het is belangrijk dat ouders en leerkrachten exposure ondersteunen door het kind te motiveren en successen te bekrachtigen, zonder de angst te vermijden of overmatig geruststelling te bieden.
Exposuretherapie is wetenschappelijk bewezen effectief en wordt vaak toegepast in therapie, maar kan ook preventief in het onderwijs worden gebruikt om kinderen veerkrachtiger te maken in spannende situaties.
Laatst geactualiseerd op 31 januari 2025
Burgerschap: noodzaak of hype?
Burgerschap door sociale cohesie in de klas
