Een angsthiërarchie is een gestructureerde methode om kinderen te helpen hun angsten stap voor stap te overwinnen. Dit principe wordt veel gebruikt binnen cognitieve gedragstherapie (CGT) en exposuretherapie. Het idee achter een angsthiërarchie is dat een kind niet direct wordt geconfronteerd met de meest angstwekkende situatie, maar geleidelijk toewerkt naar moeilijkere stappen.
De opbouw van een angsthiërarchie begint met het in kaart brengen van de angst, waarna een rangorde wordt gemaakt van situaties die spanning oproepen. Hierbij krijgt elke situatie een angstscore (bijvoorbeeld op een schaal van 1 tot 10). Het kind begint met een situatie die een lage angstscore heeft en oefent hiermee totdat de angst afneemt. Pas daarna wordt de volgende stap in de hiërarchie aangepakt.
Bijvoorbeeld, een kind met angst voor spreekbeurten kan starten met praten in kleine groepjes, daarna hardop lezen in de klas en uiteindelijk een korte presentatie geven. Door dit stapsgewijze proces leert het kind succeservaringen op te doen en groeit het zelfvertrouwen.
Ouders en leerkrachten kunnen kinderen ondersteunen door positieve bekrachtiging en door te stimuleren dat ze zich blijven blootstellen aan uitdagende situaties, zonder te veel geruststelling of vermijding te bieden. Een angsthiërarchie helpt zo bij het geleidelijk doorbreken van angstpatronen.
Laatst geactualiseerd op 31 januari 2025
Burgerschap door sociale cohesie in de klas
Burgerschap: noodzaak of hype?
Vertrouwenspersoon in het vo of mbo
